Costa Rica 20-29 Ιανουαρίου

Αφήνουμε πίσω μας την πρωτεύουσα και ξεκινάμε για τα υψίπεδα της Κόστα Ρίκα. Η διαδρομή μας περνάει από την παραλιακή πόλη Puntarenas, με θέα στον Ειρηνικό, και στη συνέχεια ανηφορίζουμε μέσα από δρόμους που σφύζουν από τροπική βλάστηση. Καθώς ανεβαίνουμε, η θερμοκρασία πέφτει και η ομίχλη αρχίζει να τυλίγει το τοπίο – είμαστε πλέον στην καρδιά του cloud forest.

Το απόγευμα φτάνουμε στο Finca Terra Viva, ένα οικολογικό καταφύγιο 300 στρεμμάτων, όπου το 60% της έκτασης καλύπτεται από πρωτογενές δάσος. Οι ξύλινες καμπίνες μας με τεράστια τζαμαρία μπροστά, απλές αλλά άνετες, προσφέρουν θέα σε καταπράσινους λόφους και μας βάζουν αμέσως στο κλίμα της φύσης.

Αφού τακτοποιηθούμε, βγαίνουμε για φαγητό και μια πρώτη εξερεύνηση της περιοχής. Η ατμόσφαιρα είναι ήρεμη, με τον ήχο των πουλιών και το θρόισμα των φύλλων να μας συνοδεύουν.

Το βράδυ, όταν η ζούγκλα ξυπνά, συμμετέχουμε σε ένα night tour. Με φακούς και συνοδεία έμπειρων οδηγών, περπατάμε στα μονοπάτια του δάσους, αναζητώντας ταραντούλες, βραδύποδες, φίδια και άλλα νυκτόβια πλάσματα. Η εμπειρία είναι μοναδική – η φύση αποκαλύπτει τα μυστικά της κάτω από το φως των αστεριών.

Ξυπνάμε με τις πρώτες ακτίνες του ήλιου να τρυπώνουν μέσα από την ομίχλη και τη ζούγκλα να μας καλωσορίζει ξανά με τους ήχους της. Σήμερα, το πρόγραμμα έχει επιλογή που θα ανεβάσει την αδρεναλίνη και τη διάθεση: το Treetopia Park, το απόλυτο σημείο για zipline, εναέριες διαδρομές και κρεμαστές γέφυρες που σου κόβουν την ανάσα — όλα μέσα στη ζωντανή καρδιά του τροπικού δάσους.

Εδώ δεν είσαι απλώς επισκέπτης. Είσαι μέσα στο ίδιο το δάσος, κυριολεκτικά πάνω στα δέντρα. Με το ένα πόδι στο σκοινί και το άλλο στον αέρα, πετάμε από πλατφόρμα σε πλατφόρμα με θέα που κόβει την ανάσα. Και ανάμεσα, κρεμαστές γέφυρες που δοκιμάζουν την ισορροπία και τα γέλια μας. Όλη η εμπειρία είναι συναρπαστική — και γεμάτη εκπλήξεις: αρμαντίλο που διασχίζει το μονοπάτι, εξωτικά πουλιά, θροΐσματα μέσα στα φύλλα που δεν ξέρεις τι κρύβουν.

Όποιος δεν επιθυμεί να συμμετάσχει, έχει τη δυνατότητα να κάνει μια χαλαρή βόλτα μέσα στο δάσος. Δεν είναι τόσο θεαματικό, αλλά προσφέρει ηρεμία και επαφή με τη φύση — χωρίς σκαρφαλώματα και zipline.

Το απόγευμα μας βρίσκει σε κρυφή σποτάρα με πανοραμική θέα – από εκεί παρακολουθούμε τον ήλιο να χάνεται πίσω από τη ζούγκλα, σε ένα από τα πιο μαγικά ηλιοβασιλέματα του ταξιδιού.

Και το βράδυ; Βγαίνουμε στο χωριό για ένα χαλαρό ποτάκι, κουβέντα και μουσική. Η μέρα μπορεί να ήταν γεμάτη, αλλά το χαμόγελο μένει.

Αφήνουμε πίσω μας τα σύννεφα του Monteverde και κατηφορίζουμε προς τα παράλια του Ειρηνικού. Ο δρόμος μάς βγάζει σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο – πιο ζεστό, πιο αλμυρό, πιο laid-back. Φτάνουμε κοντά στην παραλία Avellanas, όπου το κατάλυμά μας απέχει λίγα μόνο βήματα από την άμμο και διαθέτει πισίνα για χαλαρές βουτιές.

Αφού αφήσουμε τα πράγματά μας, παίρνουμε τον δρόμο για το Tamarindo, ένα από τα πιο ζωντανά και αγαπημένα surf spots της Κόστα Ρίκα. Μείγμα από σερφοκουλτούρα, hipster ατμόσφαιρα και μποέμ vibes, το μέρος έχει έναν δικό του παλμό: σαν να ’χει πάντα μουσική στον αέρα και άμμο στα πόδια.

Αράζουμε παραλιακά για βουτιές, πίνουμε φρέσκους χυμούς ή κάτι πιο δυνατό και πιάνουμε θέση για το ηλιοβασίλεμα — ένα θέαμα που κάνει το σύμπαν να μοιάζει πιο απλό. Ο ήλιος πέφτει αργά στον ορίζοντα του Ειρηνικού και το χρώμα στον ουρανό δεν περιγράφεται. Το μόνο που χρειάζεται είναι να το ζήσεις.

Η μέρα ξεκινάει με έναν πραγματικό παράδεισο: την Playa Conchal. Μια από τις πιο εντυπωσιακές παραλίες της Κόστα Ρίκα, με “άμμο” φτιαγμένη από χιλιάδες λευκά, θρυμματισμένα κοχύλια που λαμπυρίζουν στον ήλιο. Τα νερά εδώ είναι γαλαζοπράσινα, καθαρά και ιδανικά για βουτιές ή απλώς για να λιώσεις κάτω από τον ήλιο. Δεν υπάρχει τίποτα να κάνεις – και ταυτόχρονα, δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο.

Το μεσημέρι, για όσους το νιώθουν, υπάρχει προαιρετικό catamaran tour. Σαλπάρουμε στα ανοιχτά, με άφθονο ποτό, μουσική, φρούτα και χαλαρό κλίμα. Ξαπλωμένοι στο δίχτυ με θέα τον ωκεανό, κάνουμε snorkeling σε κρυφούς κόλπους και αν είμαστε τυχεροί, μπορεί να μας συνοδεύσουν και δελφίνια. Είναι μια εμπειρία που ισορροπεί τέλεια ανάμεσα σε χαλάρωση και μικρή δόση περιπέτειας.

Για όσους προτιμούν να μείνουν στεριά, υπάρχει εναλλακτική: εξερεύνηση άλλων παραλιών της περιοχής. Υπάρχουν μικροί, λιγότερο γνωστοί κόλποι και παραλίες που αξίζει να ανακαλύψεις — με τοπικά beach bars, ήσυχες γωνιές και το ίδιο αυτό vibe της pura vida που μας έχει συνεπάρει.

Όπως και να επιλέξεις να περάσεις τη μέρα σου, το μόνο σίγουρο είναι ότι το απόγευμα θα μας βρει χορτάτους από ήλιο, αλάτι και όμορφες στιγμές.

Σήμερα αφήνουμε πίσω μας την ακτογραμμή και κατευθυνόμαστε προς την ενδοχώρα, εκεί όπου η φύση γίνεται πιο πυκνή, πιο ήσυχη και πιο μυστηριώδης.

Μπαίνουμε στο εθνικό πάρκο Volcán Tenorio, για μια πεζοπορία που μας οδηγεί σε ένα από τα πιο μαγικά φυσικά φαινόμενα της χώρας: το Rio Celeste. Το μονοπάτι μας ξετυλίγεται μέσα σε τροπικό δάσος, γεμάτο ήχους και κίνηση. Αν είμαστε τυχεροί, μπορεί να δούμε βραδύποδες να λικνίζονται στα κλαδιά, μαϊμουδάκια να μας παρατηρούν παιχνιδιάρικα ή πολύχρωμα πουλιά να πετούν ανάμεσά μας.

Η κορύφωση της διαδρομής είναι ο καταρράκτης του Rio Celeste. Το νερό πέφτει με δύναμη μέσα σε μια λίμνη τόσο ζωηρά τιρκουάζ, που μοιάζει σαν να βγήκε από πίνακα ζωγραφικής. Δεν το χορταίνεις, απλώς στέκεσαι και το κοιτάς.

Μετά την πεζοπορία, σειρά έχει μια αυθεντική εμπειρία καφέ και σοκολάτας. Επισκεπτόμαστε μια μικρή, οικογενειακή φάρμα, όπου οι ντόπιοι μάς εξηγούν με πάθος πώς καλλιεργούν, επεξεργάζονται και μεταμορφώνουν τους κόκκους και τα φρούτα σε γεύσεις που αγαπάμε. Δοκιμάζουμε φρέσκο καφέ, λιωμένη σοκολάτα και νιώθουμε σαν να μοιραζόμαστε κάτι περισσότερο από μια συνταγή – μια ιστορία.

Το βράδυ μας βρίσκει σε μια όμορφη οικολογική βίλα, κρυμμένη μέσα στο πράσινο. Οι ήχοι της ζούγκλας μάς νανουρίζουν, οι πυγολαμπίδες τρεμοπαίζουν έξω από το παράθυρο και το ηφαίστειο στον ορίζοντα στέκει ήρεμο και επιβλητικό. Εδώ δεν μένεις απλώς – γίνεσαι κομμάτι της φύσης.

Το πρωί ξεκινάει με μια από τις πιο όμορφες και ήσυχες εμπειρίες της περιοχής: μια βόλτα στο Bogarin Trail. Ένα καταφύγιο βλάστησης λίγα λεπτά από το κέντρο, που όμως σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι μακριά απ’ όλα. Το μονοπάτι διασχίζει έναν προστατευμένο βιότοπο γεμάτο πράσινο, μικρές λιμνούλες, πουλιά και —αν είμαστε τυχεροί— βραδύποδες, ιγκουάνα και τροπικά πλάσματα που εμφανίζονται νωχελικά ανάμεσα στα δέντρα. Είναι μια ήρεμη αλλά βαθιά μαγευτική διαδρομή, ιδανική για όσους θέλουν να συνδεθούν με τη φύση χωρίς να τρέχουν.

Ακολουθεί μια εμπειρία που αξίζει να τη ζήσεις τουλάχιστον μία φορά στην Κόστα Ρίκα: λουτρό σε φυσικές θερμές πηγές. Πηγαίνουμε στο El Choyin, ένα κρυμμένο σημείο δίπλα στο ποτάμι όπου το νερό αναβλύζει ζεστό και γλυκό από τη γη. Δεν έχει πολυτέλειες — έχει όμως απόλυτη αυθεντικότητα. Καθόμαστε μέσα στο νερό, αφήνουμε τους μυς να χαλαρώσουν και απλώς… δεν κάνουμε τίποτα. Το σώμα ξεκουράζεται. Το μυαλό ησυχάζει.

Το απόγευμα, επισκεπτόμαστε τη La Fortuna, το μέρος για να αγοράσεις ένα μικρό αναμνηστικό, να πιεις έναν ακόμα φρέσκο χυμό ή να κάτσεις σε ένα café και να κοιτάς τον κόσμο να περνά. Η πόλη έχει μια χαλαρή, αυθεντική αύρα, σαν να σου λέει: “Όλα καλά. Απόλαυσέ το”.

Ξυπνάμε για την τελευταία μας διαδρομή, αλλά δεν έχουμε πει ακόμα την τελευταία μας λέξη.

Στο δρόμο προς την πρωτεύουσα, κάνουμε στάση σε ένα από τα πιο αναπάντεχα και συναρπαστικά σημεία της διαδρομής: μια γέφυρα πάνω από τον ποταμό Tárcoles, γνωστή για τους… μόνιμους κατοίκους της. Από κάτω μας, δεκάδες τεράστιοι κροκόδειλοι λιάζονται στις όχθες ή αράζουν ακίνητοι στο νερό. Η εικόνα είναι δυνατή, σχεδόν σουρεαλιστική — και απολύτως ασφαλής, καθώς τους παρακολουθούμε από ψηλά.

Το απόγευμα φτάνουμε στο San José, την πόλη απ’ όπου ξεκινήσαμε. Όμως τώρα τη βλέπουμε αλλιώς. Περπατάμε στο κέντρο, χαζεύουμε την αρχιτεκτονική, τις αγορές, τις τοιχογραφίες, νιώθουμε τον παλμό της πόλης που ανακατεύει το μοντέρνο με το παραδοσιακό. Ένα σύντομο urban tour για να κλείσουμε τον κύκλο.

Η Κόστα Ρίκα μάς έδωσε ζούγκλες, παραλίες, ηφαίστεια, ζώα, γεύσεις, μουσικές και σιωπές. Και εμείς τα ζήσαμε όλα, παρέα. Με αυτή την αίσθηση γεμάτης εμπειρίας, ετοιμαζόμαστε να πούμε pura vida για τελευταία φορά — αλλά με την υπόσχεση ότι κάπου, κάποτε, θα ξαναβρεθούμε στον δρόμο.

Η τελευταία μέρα είναι εδώ — αλλά δεν έχει βιασύνη.

Το πρωινό το κρατάμε για εμάς: λίγο καφέ ακόμα, λίγη βόλτα στην πόλη, μερικά τελευταία σουβενίρ, ένα ευχαριστώ στα ισπανικά και ένα τελευταίο ”pura vida” με τους ντόπιους. Δεν υπάρχει πρόγραμμα. Μόνο χρόνος για να πάρεις μια βαθιά ανάσα και να κλείσεις μέσα σου ό,τι έζησες.

Μερικοί κάθονται σε ένα παγκάκι στην πλατεία με ένα φλιτζάνι καφέ, άλλοι τριγυρίζουν στα μαγαζάκια για μικρά δώρα ή προσωπικά ενθύμια. Είναι η μέρα που όλα μπαίνουν στη θέση τους μέσα σου.

Γύρω στις 16:00 ξεκινάμε για το αεροδρόμιο. Η πτήση είναι το βράδυ, στις 20:10, κι εμείς έχουμε ήδη στις αποσκευές μας χιλιόμετρα, εμπειρίες και εικόνες που δεν θα ξεχάσουμε εύκολα.

Δεν φεύγουμε απλώς από την Κόστα Ρίκα.
Φεύγουμε γεμάτοι.